wersów końcowych Et in unam sanctam, catholicam et apostolicam <br>Ecclesiam. Podobnie jak poprzednio, ma on rytmikę trójdzielną, strukturę ewolucyjną <br>i wyrazisty rysunek, z progresyjnie wznoszącą, płynną linią melodyczną. Można <br>go odczytać (tempo Allegro risoluto) jako motyw mocy, niewzruszonej wiary w <br>Wszechmocnego i Apostolski Kościół (prz. 155). Są to kluczowe motywy tematyczno-symboliczne <br>tych części. Pozostałe części mszy ­ Sanctus i Agnus Dei ­ nie mają zamknięcia <br>repryzowego. Można więc zacytować jedynie materiał inicjalny poszczególnych <br>wersów, poddawany następnie pracy motywicznej i dalszym przekształceniom (prz. <br>156). Charakterystyczna jest tu przewaga rytmiki trójdzielnej, metrum 6/8 i <br>9/8. W wersach Sanctus ­ Sabaoth i Benedictus uwagę