człowieka, przekrój poprzeczny wielkiego pnia drzewnego, którego słoje rejestrują upływ czasu, oraz "zegar kwiatowy" zrekonstruowany według modelu słynnego uczonego szwedzkiego Linneusza, który w połowie XVIII w. urządził w swym ogrodzie taki właśnie zegar.<br> Kogut okazał się więc dobrym punktem wyjścia refleksji. Przypominano np. że w 1564 r. Elie Viret, szwajcarski teolog i reformator pisał apologię kogutów - zabierali je ze sobą idący na wojnę żołnierze, by anonsowały początek dnia. Na wsi polskiej, gdzie jeszcze w XVIII w. zegar był unikatem, ordynacja wiejska obowiązująca we wsiach miasta Poznania z r. 1723 stanowiła, iż: "stróż miarkował się będzie po pianiu kogutów, ponieważ na wsiach