jego aspektach. Sposób ujęcia problemu i metody badawcze uprawniające do formułowania wniosków uogólniających przesądzają o różnicach podejścia poszczególnych szkół naukowych do motywów jednostkowych decyzji samobójczej jako przypadku klinicznego, problemu aksjologicznego czy wreszcie jako zjawiska społecznego.<br><br>W zależności od przyjętych założeń teoretycznych i metodologicznych można wyróżnić następujące kierunki analiz:<br><br>1. Filozoficzno-teologiczny.<br>2. Kliniczny:<br>a. Fizjopatologiczny;<br>b. Psychiatryczny.<br>3. Psychologiczny.<br>4. Socjologiczny.<br><br> Kierunek filozoficzno-teologiczny ma najdawniejsze tradycje historyczne. ((...)) Jest to zatem w pewnym sensie kontynuacja zarówno rozważań filozofów czasów starożytnych, jak i bardziej bezpośrednio, nawiązanie do dyskusji podejmowanych przez Kanta, Schopenhauera, Nietzschego, Camusa czy Sartr'a. W rozważaniach autorów polskich dominują kwestie