a także reguł szczególnej teorii względności, mogła być stosowana jednak w tej postaci jedynie dla wodoru i innych układów jednoelektronowych ((...)) Już poczynając od atomu helu, poprzez inne atomy wieloelektronowe, nie udaje się za pomocą modelu Bohra wyjaśnić widm tych atomów.<br> Problem ten (a także wiele innych) rozwiązała nowa bardzo ogólna teoria Schrödingera. Warunek kwantowy Bohra można wyprowadzić bezpośrednio z założeń mechaniki falowej Schrödingera i de Broglie'a. De Broglie założył (1924), że każdej cząstce materialnej można przypisać pewne właściwości falowe. Zależność między pędem jakiejś cząstki a jej długością "fali de Broglie'a'' wyraża się równaniem<br> w którym m i oznaczają masę i prędkość