wprost z beczułki. Reynevan postanowił wykorzystać ten akt przyjaźni. <br>- Prawdziwa to forteca, wasz klasztor - odezwał się z pełnymi ustami. - I nie dziwota, wiem wszak, czemu służy. Ale przecie zbrojnej straży nie macie. Z tych, co tu pokutują, nigdy nikt nie uciekł? <br>- Oj, synu, synu - szafarz pokiwał głową nad jego naiwną tępotą. - Uciekać? A po cóż? Nie zapominaj, kto tu pokutuje. Każdemu z nich kiedyś się pokuta skończy. A choć nikt z tutejszych nie pokutuje pro nihilo, koniec pokuty zmazuje winę. Nullum crimen, wszystko wraca do normy. A zbieg? Byłby wywołańcem po kres swych dni. <br>- Rozumiem. <br>- To dobrze, bo mnie o tym