o psychologicznej teorii uczenia się, która staje się podstawą systemu dydaktycznego szkoły. Zbędne są też - żeby odwołać się do przykładu z innej dziedziny praktyki - "teorie psychoterapeutyczne", nad którymi pracują psychologowie kliniczni. Zamiast mówić o takich teoriach podbudowujących działania terapeutyczne proponuję - za Krzeczkowskim (por. Siemianowski, 1976, s. 217) - mówić o "umiejętnościach" terapeutycznych (analogicznie: pedagogicznych, chirurgicznych itp.).<br><br>&lt;tit&gt; 5. Obieg informacji między sferą praktyki społecznej i sferą nauki&lt;/&gt;<br><br> Przejdźmy teraz, zgodnie z wyżej przedstawionym porządkiem, do bliższego scharakteryzowania zewnętrznych uwarunkowań procesu badawczego, tj. do omówienia kontekstu praktyki społecznej (por. blok I, rys. 2.1). Ramowym odniesieniem dla prezentacji owych uwarunkowań jest Kmity (1976) model