chodniku, w pobliżu niewielkiej fontanny w kształcie grubej ryby, wyjęłam resztę bułki i zapatrzyłam się w drzewa. Gdy wiatr ustał, poszłam dalej.<br>Znalazłam się na ulicy wyłożonej zieloną kostką. W porównaniu z innymi ulicami sklepiki były tutaj mniejsze i nie wymalowane w krzyczące barwy.<br>Weszłam do sklepu, nad którego drzwiami terkotały poruszane przez wiatr drewniane wiatraczki. Na ciemnoniebieskich ścianach i na jaśniejszym suficie wisiały drewniane przedmioty. Większą część pomieszczenia zajmowały półki, stoły i kosze.<br>Nie wyglądało to wcale na sklep. Przypominało raczej pokój kogoś, kto lubi otaczać się różnymi, dziwnymi przedmiotami. W rogu, na wiklinowym fotelu, wyścielonym srebrzystym futrem, siedział stary