mikrobus, spory, szesnastoosobowy ford, wysupłuje się spomiędzy dziesięciu srebrnych autokarów Academy Travel i znika w zimnym smogu Dwunastej Alei. Dyzio i Carlos odprowadzają wóz wzrokiem aż pod lotniskowiec-muzeum, a potem ruszają w drugą stronę, bo zamiast zjechać windą na poziom jezdni, zaczynają marsz długą i nagle pustą rampą dojazdową terminalu na północ, w górę rzeki, pod zimnym niebem, w samo dojmująco zimne południe, a za ich plecami kiwa się przy kei biały ogrom statku, jak gigantyczne pudło kuchennej zamrażarki, która za chwilę połknie kolejną partię sinego mięsa, by zabrać je w bujne zepsucie tropików, w duszne mikrofalowe gorąco, pod karnawałowe