lecz o pozostawioną w Warszawie Iw. Myślał o niej w Paryżu, Madrycie, w Rzymie i Tel Awiwie, w Berlinie i Moskwie, wszędzie tam, dokąd przybywała jego argentyńska orkiestra, wszędzie, gdzie koncertował, dyrygował lub podpisywał umowy z artystami do swej przyszłej, wymarzonej rewii, wszędzie myślał o niej...<br>Dlaczego? Dlaczego do niej tęsknię? - pytał sam siebie, zdziwiony uczuciem, które zamiast wygasać, stawało się coraz silniejsze. Przecież ma teraz męża, przecież urodziła syna, przecież...<br> Boże, przecież ją kocham! Jestem od niej o trzydzieści lat starszy, o całe trzydzieści lat - mruczał rozeźlony tą miłością nieprawdopodobną i absurdalną, która bolała, raniła, doskwierała, przeszkadzała i nie pozwalała