istot i niekwestionowanego prawa do bezwzględnej nad nimi dominacji. Przeciętny Polak początku dwudziestego wieku to typowy szowinista gatunkowy, mniej lub bardziej świadomie wcielający swój szowinizm w życie. Zwykle uważa on bezmięsny posiłek za niepełnowartościowy, buty wykonane nie ze skóry zwierzęcej za bubel, cyrk bez zwierząt za nudny, a kosmetyki nie testowane na zwierzętach za podejrzane.<br>Nikt rozsądny nie jest w stanie zanegować wyjątkowości człowieka. Istotnym pytaniem jest to, której z cech człowieka będziemy nadawać prawdziwą wartość - czy będzie to wyjątkowa zdolność do okrutnej ekspansji, czy niezwykła w świecie zwierzęcym zdolność do dokonywania wyborów etycznych; czy będzie to wyjątkowa zdolność do poddawania