słuchać - skalpy pozdzieram!<br><br>Ta groźba podziałała na chłopców. Zasalutowali i wrzasnęli po rosyjsku:<br><br>- Rady staratsia, wasze błagarodie!<br><br>Chłopcy nie tylko byli do siebie uderzająco podobni, ale w dodatku wykonywali często te same ruchy, jakby połączeni wspólną sprężyną. Groźba "skalpy pozdzieram" działała na nich odtąd magicznie, zwłaszcza gdy wytłumaczyłem im, co to znaczy. Dodatkowe pogróżki, jak: "zamknę was w wigwamie" albo "zarąbię tomahawkiem", dały mi całkowitą władzę nad tymi rozhukanymi chłopakami. Zdobyłem u nich autorytet, do którego nieraz uciekała się Kazia. Wystarczyło mi rzucić hasło, a już Piotruś i Pawełek prężyli się przede mną i wykrzykiwali na wpół po rosyjsku, na wpół po