wargi na miazgę, niż usłyszeć, co by się narodziło z tej katowskiej wody, z tego kata, z tej katowej.<br> Wtedy też, pierwszy raz od paru dni, znowu zjawił mi się Jasiek.<br> Zobaczyłem go między gałęziami idącego po niebie na ugiętych od wypitki nogach, strzelającego z płaskiego pistoletu do przechodzących z tobołami, jadących w wasążkach karczmarzy i kupców.<br> Po prawie jasnym niebie, przypominającym nadrzeczny piasek czy też nowo narodzone jagnię, wlókł pomordowanych za nogi, wiązał ich rzemieniami i drutem i wrzucał do wody zarzuconej złotymi i czerwonymi jabłkami.<br> Otrząsnąłem się z tego przywidzenia, gdy Hela przestała bełkotać pod moją dłonią.<br> Jej jasna