że za każdym razem było to fiasko okrywane wstydliwą zasłoną optymizmu bez podstaw. Wszystko to co zaprezentował Vance, a nawet Carter w ostatniej podróży, jest stałym brakiem zdecydowania, czy być obserwatorem, czy pośrednikiem, brać czy nie brać ciężaru odpowiedzialności. Ucieczką ostatnią stawała się konferencja genewska, chociaż wiara w nią powoli topniała. Nie znaleziono sposobu na radykalne zerwanie z polityką "małych kroków" Kissingera, a także nie umiano uporać się z praktycznym wprowadzaniem w życie głoszonej zasady rozwiązań globalnych, uznanych przez wszystkich i akceptowanych powszechnym porozumieniem. <br>&lt;hi rend="bold"&gt;Z jednego zamkniętego kręgu w drugi&lt;/&gt;<br>Sadat ogłaszając swoją decyzję powiedział m.in., że &lt;hi rend="italic"&gt;"pragnie za wszelką