epoce lodowej i związany z tym ujemny bilans masy lodowców zaowocowały zmniejszeniem liczby obserwowanych szarży (z 18 przed 1936 r. do 5 w okresie 1936­1990). Natomiast J. Jania (1988b, oraz mat. niepubl.) sugeruje klimatyczne uwarunkowania szarży lodowców spitsbergeńskich za pośrednictwem ilości wód roztopowych docierających do ich podłoża. Intensywność letniego topnienia odpowiada zatem za przygotowanie procesu szarży. Stwierdził on, że najwięcej z opisanych szarży wystąpiło w związku z okresami bardzo ciepłych sezonów letnich. Na tę zależność nakłada się wspomniane uprzednio uwarunkowanie długości cyklu szarży od bilansu masy lodowca. Można zatem mówić o pewnych uwarunkowaniach klimatycznych szarży, które jednak nie są jednoznaczne