można także wyrazić w warstwie wody odpowiadającej ablacji na wysokości linii równowagi, co równa się wielkości akumulacji na tej wysokości (por. rys. 4.5). T.J. Andrews (1972, 1975) proponuje, aby wyrażać ilość masy stopniałej na linii równowagi w postaci ilości energii niezbędnej do jej stopnienia (zakładając w celu uproszczenia topnienie, a nie parowanie). W klimatach polarnych i kontynentalnych ilość tej energii jest mała, a w klimatach oceanicznych znacznie większa. Energetyczne określenie ablacji na linii równowagi jest bliższe terminowi: energia zlodowacenia.<br> Wspomniane wskaźniki określają intensywność wymiany masy lodowca z otaczającym środowiskiem. Jeżeli przychody masy są duże, towarzyszą im duże ubytki. W