rozpoznał na zdjęciu towarzysza Lońki Breżniewa. To był taki sympatyczny pan, prawdziwy "przyjaciel" Polski. Do dziś pamiętam, jak ten "Lońka" sympatycznie witał się z naszym towarzyszem Edwardem, podczas oficjalnych wizyt państwowych. Wielka żałoba panowała i w naszym kraju, kiedy w szary listopadowy dzień 1982 roku dotarła do Polski wiadomość, że towarzysz Leonid nie żyje. W największą rozpacz w Polsce wpadli studenci Uniwersytetu w Toruniu. Oni balowali przez dwa dni. Ja piłem zdrowie towarzyszy z moskiewskiego garnizonu. Oni musieli się wystać. <br>Jeżeli chodzi o gminę, to muszę przyznać, że rok miniony upłynął trochę sennie. Nic nadzwyczajnego się nie wydarzyło. Kiedy patrzę na