w szlifach, w sutannach w jedno przestronne miejsce i - bęc! I twarz towarzysza Lavala rozkwitała wtedy szerokim uśmiechem.<br>Do Paryża towarzysz Laval przyjechał na urlop i w Paryżu uwięziła go dżuma. Kiedy pod wpływem zarazy w mieście wybuchły pierwsze zamieszki i grunt zachybotał się trzaskając wzdłuż ściegów odrębnych pokładów klasowych, towarzysz Laval poczuł: umierać po staremu, jak psy - nie sposób. Dopóki imperialiści - za kordonem, i dostępu do Paryża broni mór, trzeba zburzyć na razie starą ruderę, położyć fundamenty pod wolną republikę rad.<br>I zsunąwszy na tył głowy beret, towarzysz Laval pewnym elastycznym krokiem ruszył pierwszy do koszar, skąd po godzinie wyszedł