Umiejscawia je w kręgu śmiertelnych nastrojów towarzyszących wewnętrznej walce. Walka jest walką Ja i walką o Ja. Będąc walką Ja, wciąga ona to Ja pozytywnie w swe wiry. Będąc walką o Ja, wyłącza to Ja z akcji, osamotniając je tym samym i stawiając w obliczu samego siebie. Wśród śmiertelnych nastrojów towarzyszących umieraniu spotykamy na pierwszym miejscu trwogę i jej przeciwieństwo - męstwo.<br>Trwogę odróżnia od strachu to, że jej przedmiot jest nieokreślony, absurdalny, w wyniku czego samo jej pojawienie się nosi piętno absurdu. W trwodze zagrażającą jest próżnia, pustka. "Nie wiem, czym jest to, przed czym się trwożę". Tym nadciągającym jest "rzeczywistość