zakończył z determinacją, patrząc z lękiem i bólem na Spartakusa.<br>Ten milczał, tylko głowę opuścił jeszcze niżej. Podniosło się dwóch dowódców oddziałów "wolnych z pól".<br>- I my z tobą, Kriksosie. Nasi chłopcy nie pójdą za Alpy. Nie zechcą opuścić rodzinnej ziemi. Bądź zdrów, Spartaku! - mówią nieśmiało.<br> - Bądźcie zdrowi! Źle robicie, towarzysze. Zastanówcie się jeszcze. Wróćcie, poczekamy na was - odpowiedział Spartakus i żal zadrgał w jego głosie.<br>Gdy czterej zbuntowani opuścili namiot, Spartakus ciężko westchnął, oparł głowę na rękach, zagłębiwszy palce w gęstej czuprynie.<br>Polluks podniósł się i przerwał ponure milczenie wodzów:<br>- Słyszałem, że pod Salernum plącze się jeszcze jakiś oddziałek rzymski