wojennych lat. Stłumi go tabletkami.<br>Ból przycichnie, ale zastąpi go gniewny wstyd.<br>Nocny strach też przycichł.<br>Mimo to Franker postanawia przerwać serię wstrząsów już dziś.<br>Dzień lśni lodem. Na termometrze - 18 stopni poniżej zera.<br>Adiunkt śpieszy się.<br>Nic z tego: wpierw traci ponad dwadzieścia minut na zapalenie motoru swego zmęczonego trabanta.<br>Wreszcie rezygnuje z niezdarnych usiłowań, by z rękawami kurtki usmarowanymi towotem, odstać kolejne trzydzieści minut na przystanku autobusowym.<br>Kiedy z ponadgodzinnym spóźnieniem wchodzi na swój oddział, pacjent Twardowski jest już po zabiegu.<br>Adiunkt ma oc hotę bić pięścią w stół i na odlew! Zmieszać z błotem!<br>Ale kogo?<br>Postanowił przerwać