koronowaną głowę. Nie wiem, czy komukolwiek do tej pory wyszykowano taki jubel. Było w tym sporo zabawy, pociesznych manifestacji, ale i zarazem hołdu dla autora. I to jest właśnie specyfika krakowskiej mentalności: popadanie z jednej skrajności w drugą. Wpierw nikt i nic się nie liczy, ale niech no tylko zagrają trąby zagraniczne, od razu owa dawniej nie doceniona wartość staje się triumfem i chwałą miasta.<br>Sławek za krakowskich czasów miał powodzenie u kobiet. Męska dyskrecja nie pozwala mi przytaczać nazwisk, ale wiele pań zawdzięczało mu niezapomniane chwile i z pewnością dzisiaj z satysfakcją wspomina amory z pisarzem o światowej renomie. Jednak