nie ma muzyki dla ludzi starszych, dla nastolatków i ambitnej muzyki dla melomanów.&lt;/&gt;<br><br>&lt;au&gt;MIROSŁAW PĘCZAK&lt;/&gt;<br><br>Do układania oferty muzycznej, zwanej przez radiowców &lt;orig&gt;playlistą&lt;/&gt;, służą zazwyczaj audytoryjne testy muzyczne przeprowadzane przez wyspecjalizowane firmy badawcze. Są dwie metody, obie dość proste. Pierwsza: dzwoni się do respondenta, puszcza mu fragmenty utworów, które mają trafić na &lt;orig&gt;playlistę&lt;/&gt;, respondent zaś ocenia je w skali 1-6. Druga: zaprasza się do sali kinowej kilkadziesiąt osób dobranych zgodnie z wyobrażeniem danej stacji o jej grupie docelowej, czyli tak zwanym &lt;orig&gt;targecie&lt;/&gt;. Tam emituje się piosenki, które respondenci, zaopatrzeni zawczasu w stosowne formularze, oceniają w takiej samej jak poprzednio skali