wielodzietną matką trzydziestotrzyletnią, pozbawioną elementarnych umiejętności pedagogicznych. Ale gest ten, jakkolwiek bardzo miły z jednej strony, nic absolutnie nie pomógł, jeśli idzie o meritum sprawy. Nie mógł pomóc. Pomóc mogła tylko rozmowa z Tygryskiem. Gabrysia, pojadając swojego loda Opal, zaczęła wymyślać sposób, w jaki się do tej rozmowy zabierze.<br>Okazja trafiła się wkrótce potem. Do Pyzy zadzwoniła koleżanka i w sposób bardzo szczegółowy zdawała jej sprawę, co powiedział na temat dziewczynek z klasy niejaki Darek i co ona jemu na te straszne słowa odrzekła. Rozmowa była tak pasjonująca, że głośne okrzyki wznoszone przez Pyzę, jak również jej wyczerpujące komentarze rozbrzmiewały po całym