i mówił:<br>- Kosztigir-e ali; Fath,<br>co zrozumiałem jako:<br>- Ja - mistrz! odniosłem zwycięstwo,<br>a ja, choć pokonany, nie czułem urazy,<br>i nie minęło pięć minut, a już otrzepawszy się z piachu, znów w koszulach i portkach siedzieliśmy na brzegu strumyka, przepływającego przez dziedziniec naszego zakładu, trójki ojców lazarystów ("Cóż za trafna nazwa - myślałem - bo przecież oni jak Chrystus Łazarza przywrócili nas do życia!"), i usiłowaliśmy trafić kamykami w wyraźnie widoczne na piaszczystym dnie poruszające się bokiem kraby rzeczne, które zresztą niewiele sobie z tego robiły, oddzielone od powierzchni bezpieczną warstwą wody, i spokojnie polowały na drobne żyjątka i owady,<br>wobec tego