na ulicę.<br>Dobrze naciągał nogi, aby nadążyć szerokim, zamaszystym krokom żandarma. Świeżość mroźnego powietrza orzeźwiła go nieco. Szli w milczeniu ciasnymi uliczkami, mijając nielicznych, w grube kapoty futrzane okutanych mieszczan.<br>Z domów, licznych piętrowych kamieniczek i rozłożystych drewnianych bud, czerwieniały migotliwie oświetlone okna. Łachy śniegu zwisały z dachów.<br>- Znam tu traktiernię ustronną a niepodłą... na Szwedzkiej ulicy! - ozwał się pan Miranowski.<br>- Niechże będzie na Szwedzkiej... Wkrótce stanęli przed ciemną, sklepioną bramą.<br>- To tutaj! - żandarm ruszył przodem w czarną czeluść sieni. Pchnął jakieś drzwi, z których buchnęło ciepłem oraz tłustymi zapachami. Weszli do izby obszernej, słabo oświetlonej lampami olejnymi, które w ilości