Nigdzie indziej nie łączą się ze sobą tak mocno wiara, piękno i użytkowość. <br>Dachy bywały najczęściej czterospadowe i przyczółkowe, z niewielką przestrzenią trójkątną u szczytu. Pod koniec XVIII w., wraz z bogaceniem się wsi, modne stają się dachy naczółkowe, w których szczyt zdobiono deseczkami, tworzącymi w ramach powstałego trójkąta czy trapezu układy rytmiczne, szachownice, jodełki. Pojawiły się okienka, niekoniecznie powstałe z potrzeb użytkowych. W budownictwie małych miasteczek, zwłaszcza na południu kraju, rozpowszechniły się dachy, w których pojawiał się duży okap nad oknami. <br>Wysunięcie szkieletu dachu przed ściany przez umieszczenie konstrukcji krokwiowej na ostatniej belce, zwanej płatwią, dawało dodatkowy efekt estetyczny, zarazem