dziś żyjących robaków obłych daje się łatwo wyprowadzić z budowy ciała kambryjskich priapuloidów. Wydaje się zatem, że robaki osiągnęły swój poziom organizacji dzięki przystosowaniu do rycia w osadzie, opartego na zasadach hydraulicznego przenoszenia sił. Ryjące czy wydobywające się spod osadu zwierzę wykorzystuje skurcze mięśni do przetłaczania płynu zamkniętego w jamie trawiennej lub pierwotnej czy wtórnej jamie ciała. Ich późniejsza ewolucja polegała na upraszczaniu budowy w związku z przejściem do środowiska życia między ziarnami osadu (interstycjalnego) bądź do pasożytnictwa.<br>Wśród staropaleozoicznych robaków obłych są też takie, które miały mineralny szkielet doskonale zachowujący się w stanie kopalnym. Maleńkie fosforanowe tarczki uzbrajały kutykularne pierścienie