prozy w &lt;name type="tit"&gt;Donosach rzeczywistości&lt;/&gt; i &lt;name type="tit"&gt;Szumach, zlepach, ciągach&lt;/&gt;. Ta praca nie poszła na marne; nie licząc prozy wiejskiej, która skądinąd czerpała natchnienie, proza miejska zaczęła się również posługiwać językiem mówionym, zwykle ściśle rejestrowanym (stąd zwana "prozą magnetofonową"). Tutaj wyróżnił się Ryszard Schubert, i to w dziedzinie nas interesującej. Jego &lt;name type="tit"&gt;Trenta tre&lt;/&gt; było zapisem przede wszystkim gwary poznańskiej środowiska robotniczego oraz innych języków, które ją ograniczały i zniekształcały. Język staje się tu nie tylko sposobem charakterystyki postaci, jakim był zawsze w prozie realistycznej, lecz w ogóle zasadniczym obiektem i narzędziem poznawczym.<br>Ważną realizacją tego stylu jest &lt;name type="tit"&gt;Frutti di mare&lt;/&gt; Czesława Dziekanowskiego. Autor