dobrej mamy, uśmiechnął się do ślicznej córki.<br>- I cóż nam teraz powiesz, bohaterski młodzieńcze? - zapytał pan Gąsowski, który, gryzł to pytanie jak kwaśne jabłko podczas powrotnej drogi.<br>- Niech państwo zechcą usiąść! - poprosił wdzięcznie Adaś. - Historia jest dość długa, a tylko wielki Tacyt umiał opowiadać historię stylem zwartym i nad podziw treściwym.<br>- Wie o tym ode mnie! - rzekł z dumą profesor. - Mów, dobry Piotrusiu, jak umiesz!<br>- Sprawa jest taka - rozpoczął Adaś. - Znalazłem owe słynne drzwi u księdza Kazury.. &lt;page nr=216&gt;.<br>- To święty człowiek! - szepnęła pani Gąsowska.<br>- ...znalazłem i drzwi, i Francuza. I znalazłem napis na drzwiach... Jeśli ten napis, o którym powiem później, nie