w marmurkowy wzór popękań. Na środku widniał wyraźny ślad wibramowej podeszwy...<br> - Jest! - wyszeptał z nieopanowaną radością. Padł na kolana. Spod wiatrówki wyjął gipsowy odlew, złożył go dokładnie i skrupulatnie przyłożył do śladu. Pasował jak ulał.<br> - Jest! - wyszeptał jeszcze raz, a fala podniecenia uderzyła mu do głowy.<br>Teraz należało iść bezcennym tropem i nie zgubić go w żadnym wypadku.<br>Nadinspektor Mandżaro nawet nie podniósł się z klęczek. Na czworakach sunął dnem ledwo dostrzegalnej ścieżynki. Miejsce było wilgotne, dobrze osłonięte od słońca, więc ślady odbijały się wyraźnie na wydeptanej glinie. Prowadziły wzdłuż murów. Przebył w ten sposób może z trzydzieści metrów, kiedy nagle