Kriksosem; długo naradzali się szeptem. Potem wezwał Enomaosa, rozmawiali jeszcze chwilę, na koniec Kriksos i Enomaos dosiedli koni i pomknęli w noc, każdy w inną stronę. Sotion również dosiadł konia i wyruszył przed oddziałem.<br>Kalias, który spał zwinięty w kłębek u nóg Spartakusa, nie słyszał nic i nie czuł, że troskliwe ręce podniosły go i ułożyły na wózku pomiędzy rannymi. Potem ruszyli wszyscy.<br>Jak latarnia morska wskazuje spokojną przystań zbłąkanym statkom, tak wyniosły szczyt Wezuwiusza na ciemnoniebieskim tle rozgwieżdżonego nieba przyciągał ku sobie oczy garstki straceńców. Obiecywał złudne bezpieczeństwo i opiekę, wabił ku sobie niedostępnością i dzikością niby gromadę orłów chcących