do zdrowia i w dwa lata później umarła. Wkrótce po niej zmarła ich pięcioletnia córeczka Anielka. To podwójne nieszczęście do tego stopnia wstrząsnęło Koźmianem i zachwiało jego duchową równowagę, że usiłował odebrać sobie życie i najbliższa rodzina musiała przez rok prawie strzec go przed samym sobą. Osierocony syn wymagał teraz troskliwej opieki i gdy siostra zmarłej – Marianna ofiarowała ją czteroletniemu siostrzeńcowi, Koźmian oświadczył się jej i został przyjęty. Po otrzymaniu wymaganej przez prawo kanoniczne dyspensy, wziął ze swą szwagierką ślub w Błudowie w roku 1809 i tego samego roku powrócił wraz z nią oraz synem na Lubelszczyznę, gdzie zastał już