umiałam tylko rozczulać się nad sobą, że za <br>mało się mną zajmuje, albo - wyrzekać się <br>go. Przychodziło mi to z taką samą łatwością <br>wtedy, gdy chciałam zostać "prawdziwym księciem", <br>jak wtedy, gdy chciałam zostać - "prawdziwą <br>proletariuszką"... <br><br>Ale on nie wyrzekał się nikogo i niczego. Brał na siebie <br>w milczeniu każdy trud i niósł go cierpliwie, i zawsze <br>uśmiechał się tym swoim dobrym, trochę smutnym i trochę <br>zmęczonym uśmiechem. <br><br>Czyż nie zrobił dla obcej sobie Adeli więcej niż ja, <br>która tak bardzo chciałam zostać jej przyjaciółką? <br><br><br>Nie płakałam. Zaciskałam pięści. Zanadto nienawidziłam <br>siebie, żeby płakać! <br><br>W sąsiednim pokoju zegar wybił już pierwszą