to, co ci powiem, zostanie między nami.<br> - To się rozumie, panie asystencie. U mnie jak w banku albo jak w grobie. Nie puszczę pary z ust.<br>Rozpierała go radosna duma. Oto sam szef duchów, wielki Antoniusz, zwraca się do niego jak, do kolegi i chce mu powierzyć wielką tajemnicę. Z trudem powstrzymywał drżenie głosu i z wielką ufnością patrzył w uśmiechnięte przyjaźnie oczy asystenta.<br> - Znasz już część naszej tajemnicy, ale nie wiesz, w jakim celu robimy to wszystko. Muszę ci wyjaśnić, żebyś był dobrze zorientowany... - pociągnął go za sobą.<br>Gdy usiedli na ławeczce pod kasztanami, Antoniusz powrócił do zwierzeń. Mówił wolno