starszeństwa i w imię śmierci. Jeżeli spełnisz wszystko dokładnie, uradujesz mnie poza grobem. Jesteśmy ostatni z rodu, ale niedługo ty jeden będziesz ostatni i sam. Wiesz dobrze o dawnej naszego rodu świetności i o tym, że dzisiaj na żołnierską skazani jesteśmy dolę. Wiedz przeto, że mi się udało ze śmiertelnym trudem unieść z pogromu coś, co tobie, a potem rodowi naszemu, odrodzonemu w twoich dzieciach, starą pozwoli przywrócić świetność. Pomyśl, a zrozumiesz...<br>- I ja już rozumiem - szepnął Adaś. - Bogactwo... Oficer przywlókł się spod Moskwy z jakimś bezcennym łupem... Co dalej?<br>...Dokładnie... (tu znowu słowo zamarło)... nie mogę. Niech ci pomocy udzieli