Szybko nauczyłem się oceniać klienta już w progu. Pomyśli Pan zapewne, Panie Profesorze, że byłem bydlakiem, goniącym tylko za zyskiem i nieczułym na ludzkie nieszczęścia. Teraz, gdy mam za sobą dłuższe rozmyślanie nad swym życiem, przyznać muszę, że coś z tego było prawdą. Siedziałem tam po to, żeby zarobić, i trudno było mi się wzruszać dziesięć razy dziennie. Przyznać muszę, że chodziło mi o zgromadzenie pewnej sumy pieniędzy, bo zorientowałem się, że ten nasz cały interes długo nie pociągnie. Dlatego witałem przychylniej sklepikarzy niż zapłakane wdowy.<br>O przyszłość biura lękałem się z wielu powodów: w miarę upływu czasu malała ilość podań związanych