więc spodziewać każdej nocy groźnej wizyty, zwłaszcza że rzekome zabawki wywożono do Warszawy, czym się dało: moim fiacikiem, starym garbusem Filipa, a nawet na rowerze w plecaku czy autobusem w torbach. Mnie nie pozwolono brać udziału w dostawach: nie powinienem był znać adresu lokalu rozdzielczego. Udało mi się bez najmniejszego trudu skorumpować ajenta pobliskiej stacji benzynowej i za podwójną cenę paliwo lało się do naszych baków. Po paru tygodniach stwierdziłem ze zdumieniem, że wszystko działa bez zacięć i zacząłem powątpiewać w sprawność aparatu bezpieczeństwa, tak kiedyś niezawodnego w utrwalaniu władzy ludowej. Czy ktoś hamował jego naturalne zapędy? Na odpowiedź przyjdzie poczekać