kąt... tak-tak... o kąt oparcia policzka o trumne (dotyka prawego policzka) Tu... rozumie pani? (z ironią) Bo znam taki jeden zakład, gdzie... (przystawia pudło z herbatnikami do policzka) noszą trumne na bakier! O tak!<br>MATKA To straszne!<br>STASIEK przybiera pozycję patetyczną, wznosi kariatydowo prawą ręką i podtrzymując nią wyimaginowaną trumnę, rusza, podśpiewując do rytmu Taaaam-tam-tam-taaaa... taaaam-tam...taaaam... Pani dobrodzika rozumie? Honor nie pozwala nosić inaczej. Nieboszczyk jest królem. I należy mu zagwarantować idealną poziomość. Przecież... zwykły talerz rosołu niesiemy na stoł ostrożnie - a cóż<br> dopiero...<br>MATKA Stani... pan pięknie to przedstawił...<br>STASIEK nalewa sobie, wychyla duszkiem