jednostkami. Ale tym samym... pętają uczuciowość i pozbawiają przyjemności! Kiedy więc bohater może poczuć się sobą, rozpoznać własną tożsamość? Tylko w błogiej i strasznej chwili przejścia od formy do formy, chwili, w której sam sobie objawia się jako "możność" (zdolność przemiany) i wolność. Taka chwila jest jakby źródłem, z którego tryska twórcza moc obcowania, manipulowania, eksperymentowania (z) ludźmi.<br>Czego się zatem Józio nauczył w swoich przygodach? Najpierw: rozbijać schematy, uproszczenia, ideologie... Potem uznać, że człowiek jest zawsze współ-człowiekiem. Że jego osobowość tworzy się interpersonalnie, co bywa zresztą częściej udręką niż radością. Dlatego też dojrzałość (w osiągnięciu której pokładał pierwotnie nadzieję