i jasne jak słoma włosy... Krawiec niczego więcej nie mógł się dowiedzieć z tego bełkotu.<br>- Idź. Boruch, połóż się. - Sam natomiast wyleciał na ulicę. "Trzeba będzie przynajmniej dowiedzieć się od pana Widmara, co o tym sądzi", myślał<br>Wiedział, że Widmara znajdzie jak zwykle na tarasie miejskiej kawiarni. Było to ich trzecie z rzędu spotkanie sam na sam.<br>- Dzień dobry panu - rzekł krawiec tonem, w którym uniżenie i patos brzmiały jednocześnie. Widmar, który coś bazgrał na skrawku papieru, drgnął od nieoczekiwanego okrzyku. Pohamował odruch obrzydzenia i gniewu - pomimo wszystko w żaden sposób nie mógł się przyzwyczaić do odpychającej, makabrycznej aury jaką rozsiewał