jakoś było to poza moją wyobraźnią. Wiedziałem, że z moim kalectwem i tak niczego nie potrafię zdziałać, i tak do niczego się nie nadaję. Ale tak naprawdę to nic mnie to wszystko nie obchodziło. Było mi dobrze, to i po co miałem podrygiwać. <br>Wróciłem na swoją pustelnię i do swojej trzódki. <br>Od jakiegoś czasu prowadziłem coś w rodzaju jej inwentarza. Zapisywałem najważniejsze przygody swoich podopiecznych, czasem mierzyłem ich, zacząłem też dokładnie rysować w szkolnym kajecie to, co widziałem pod mikroskopem, bo nie sposób było wszystko opisać słowami. Wymyśliłem sobie nawet specjalny słownik terminów najlepiej ujmujących szczegóły budowy i zachowania się mojej