Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
warkocz ten był przeważnie znacznie krótszy). Tak jak w szabli XVII-wiecznej, trzon rękojeści łączony był z trzpieniem głowni poziomym nitem przechodzącym przez górne wąsy; przeważnie obciągnięty skórą na gładko, a jeśli nie, to czasami politurowany bądź rytowany poprzecznie w szewrony. Mocowany był jednym bądź dwoma nitami w górnej części trzonu (które miewały podkładki w formie ozdobnych rozetek). Kapturek wraz z warkoczem, w efekcie zmian ewolucyjnych, stał się jakby konstrukcyjnym przedłużeniem kabłąka (ponieważ obydwa te elementy mają na ogół tę samą grubość) - po prostu stracił swoją wcześniejszą grubość i wypukłość; warkocz przybrał formę wąskiej i płaskiej listwy tak zespolonej z trzonem
warkocz ten był przeważnie znacznie krótszy). Tak jak w szabli XVII-wiecznej, trzon rękojeści łączony był z trzpieniem głowni poziomym nitem przechodzącym przez górne wąsy; przeważnie obciągnięty skórą na gładko, a jeśli nie, to czasami politurowany bądź rytowany poprzecznie w szewrony. Mocowany był jednym bądź dwoma nitami w górnej części trzonu (które miewały podkładki w formie ozdobnych rozetek). Kapturek wraz z warkoczem, w efekcie zmian ewolucyjnych, stał się jakby konstrukcyjnym przedłużeniem kabłąka (ponieważ obydwa te elementy mają na ogół tę samą grubość) - po prostu stracił swoją wcześniejszą grubość i wypukłość; warkocz przybrał formę wąskiej i płaskiej listwy tak zespolonej z trzonem
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego