a życie zaprowadziło go na skraj przepaści. Zamieszkuje obskurne, zimne nory, skąd brutalnie jest wyrzucany, bo nie opłaca czynszu. Artykuły o wzniosłych ideach pisze zatem z konieczności w parku lub na cmentarzu. Jest stałym klientem lichwiarza, ale niedługo nawet on nie zechce go "wspomagać" finansowo. Bohater - mimo przepełniającej go wściekłości - trzyma fason, rzuca jałmużnę, kłóci się z Bogiem i uważa się za kogoś lepszego od innych. Majaczy już wprawdzie z głodu, dotyka go delirium, lecz ani przez chwilę nie upada na duchu. Przeciwnie - uważa się za swego rodzaju zwycięzcę i nigdy się nie skarży. Dość irytująca postać - również na scenie. Oskar Hamerski