ze wszystkimi chłopakami z trójki zwiedzaliśmy dawny pałac królewski: w skupieniu wszedłem do sali koncertowej, przestronnej komnaty o ścianach ozdobionych stiukami, które wycięto misternie na kształt i podobieństwo instrumentów muzycznych, i nie mogłem uwierzyć w to, co mówił przewodnik: że przez pewien czas, po występie, gdy ucichły już dźwięki wykonywanych tu utworów, ściany te ponoć zachowują je i powtarzają,<br>ale naraz przyszło mi do głowy, że - może, któż to wie? - utrwalą moje myśli i marzenia, choć nie wypowiem ich na głos, że usłyszą je ci, którzy tu przyjdą po mnie, zwłaszcza zwiedzające pałac w drugiej grupie dziewczęta z dwójki, a jest