Kubricka-Clarke'a z "2001: Odysei kosmicznej" i niepojęty Bóg (milczenia) Lema z "Głosu Pana" są magiczną próbą powtórzenia tajemnicy właśnie teologicznej. Oczywiście nie są wypowiedzią teologiczną, są artystyczną wariacją na temat. A jeśli jej tworzeniu nie towarzyszył zamiar szyderczy ani uzurpatorskie ambicje religijne, jeno intelektualne i estetyczne, za usprawiedliwienie powinny tu wystarczyć słowa Francoisa Siroveca: Gdyby Bogu nie podobało się, że fantazjujemy, po pierwsze zadbałby o to, byśmy nigdy nie śnili.<br>&lt;au&gt;Maciej Parowski&lt;/au&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;RECENZJE&lt;/tit&gt;<br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Komandosi z neolitu&lt;/tit&gt;<br>Mieszkańcy pierwotnej osady napadają i mordują leśne plemię koczowników. Jedyny ocalały - Tagart - ślubuje zemstę za śmierć swoich towarzyszy, ukochanej żony i syna. Żyje samotnie