to zaledwie szarówka.<br>"Nikogo nie ma. Kamyk, żebyś wyłysiał... nienawidzę wody... Wyzdrowiej tylko, a zobaczysz, jak cię stłukę...!"<br>Pokiwałem tylko głową.<br>"Dobrze, dobrze. Tylko wejdź do morza, błagam."<br>Cofnął się jak oparzony, gdy fala obmyła mu łapy.<br>Prosiłem go, groziłem i przeklinałem na przemian. Czułem jego mięśnie napięte pod skórą, twarde jak drewno.<br>"Pożeracz Chmur! Zaraza i śmierć! Niech cię otchłań pochłonie! To nie boli! Zmuś się!"<br>Wszedł wreszcie do wody, na łapach sztywnych niczym słupy. Zanurzał się coraz głębiej. Woda podmyła mu brzuch...<br>"Nie umiem pływać!..." - to był ostatni wybuch paniki. Zdzieliłem go z całej siły piętami, jak narowistego konia