To były ostatnie jego słowa. Razem z tymi słowami uleciał jego ostatni oddech.<br>Aya długo siedziała na łóżku, trzymając w objęciach nieruchomego Feliksa. Patrzyła w okno. W ciemnej szybie widziała odbicie lampy z kartonowym abażurem, swoją białą jak kreda, pokrytą pudrem, uszminkowaną twarz i twarz Feliksa. Ale czy była to twarz Feliksa? Gdzie był Feliks? Czyja to była twarz?<br>Po pewnym czasie Aya usłyszała śpiew. To śpiewała Rita. Była to prośba do aniołów, aby przybyli z nieba.<br><br>Wczesnym rankiem Aya jechała na Japonii w stronę hotelu Karwia. Wciąż miała na sobie czerwoną suknię. Myślała o Eliaszu. Tego dnia kończyła się szkoła