je sami, ćpając głośno chleb, kopcąc gęsto tytoniem. Nie wydawało im się możliwe, aby w takich warunkach mógł istnieć ktoś, co nie może wyciągnąć dłoni.<br>- Weź się za pędzel albo przynajmniej rozrób farby. Pomóż mi nieco. Przecież pasiecie się na mnie obydwaj jak wszy! - ryczał Dawid marszcząc gniewnie swą wielką twarz o grubych rysach, twarz tragarza lub furmana.<br>- Farba zniszczy moje buty. Powinieneś zrozumieć, że ja nie dostanę już teraz nigdzie takich butów - odpowiadał młodszy brat, patrząc z troską na swoje oficerki.<br>- Czy nie rozumiesz, idioto, że jutro możesz wierzgnąć tymi butami pod ścianą? - wołał ze szczytu drabiny Dawid, wychylając się