samodzielnej pracy twórczej, tj. od ukończenia warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1969r. Nie jest więc przypadkowym lub koniunkturalnym "chwytem". Ale właśnie dlatego wymaga wyjaśnienia. Cóż bowiem mogło zadecydować o wyborze tak ograniczonego i "niemalarskiego" zespołu środków wyrazu?<br> Aby odpowiedzieć na to pytanie trzeba przypomnieć sytuację w jakiej kształtowała się świadomość twórcza malarzy, którzy ukończyli studia przy końcu lat sześćdziesiątych.<br> Jak wiadomo katedrami malarstwa w akademiach i wyższych szkołach plastycznych w Polsce kierowali przez długi okres czasu po drugiej wojnie światowej zwolennicy założeń malarstwa postimpresjonistycznego. Dawni kapiści i liczni ich wyznawcy wpajali studentom zasady kolorystycznej budowy obrazu jako jedynie słusznej podstawy sztuki