zdominowaną bądź to przez naiwny optymizm, bądź też przez łatwy sceptycyzm. Nieskomplikowane czarnowidztwo pojawia się wtedy jako zagrożenie nie mniejsze od prymitywnego operowania czarno-białym schematem. Zadaniem do wykonania pozostaje więc harmonijne połączenie różnorodnych składników naszej codzienności w taki sposób, by następstwem tej syntezy była swoista polifonia bytu, ukazująca piękno tworzone w stylu wielkich wzorców Mozarta. Nie wynika z tego, by polifonia bytu oznaczała w istocie praktykowanie zasady "wszystko ujdzie". Z tych samych powodów, dla których zasady tej nie można przyjąć w kompozycji muzycznej, nie można jej również aprobować w poszukiwaniu harmonii ducha. Nie wszystko ujdzie, gdyż pewne postawy wykluczają się